“ВОЗЉУБИ ГО ГОСПОДА, СВОЈОТ БОГ, СО СЕТО СВОЕ СРЦЕ, И СО СЕТА СВОЈА ДУША, И СО СИОТ СВОЈ РАЗУМ; - ТОА Е ПРВАТА НАЈГОЛЕМА ЗАПОВЕД;
А ВТОРАТА Е СЛИЧНА НА НЕА: ВОЗЉУБИ ГО СВОЈОТ БЛИЖЕН КАКО СЕБЕ СИ!
НА ТИЕ ДВЕ ЗАПОВЕДИ СЕ КРЕПАТ ЦЕЛИОТ ЗАКОН И ПРОРОЦИТЕ“ (Матеја 22:37-40).
г.г. Стефан
Архиепископ
Охридски и Македонски ОА
на Јустинијана Прима и
Митрополит Скопски
ПОГЛАВАР НА МАКЕДОНСКАТА
ПРАВОСЛАВНА ЦРКВА
г. Петар
Митрополит
Преспанско-Пелагониски и
Австралиско - Новозеландски
г. Тимотеј
Митрополит
Дебарско - Кичевски и
Австралиско - Сиднејски
г. Наум
Митрополит Струмички
г. Агатангел
Митрополит Повардарски
г. Иларион
Митрополит Брегалнички
г. Методиј
Митрополит
Американско-Канадски
г. Пимен
Митрополит Европски
г. Јосиф
Митрополит
Тетовско - гостиварски
г. Григориј
Митрополит
Кумановско - осоговски
г. Јосиф
Митрополит Осоговски
г. Климент
Епископ викарен - хераклејски
г. Партениј
Епископ викарен
Бигорско - Антаниски
г. Јаков
викарен епископ Полјански на
Митрополитот струмички
КОГА ТРЕБА ДА СЕ ПРЕКРСТИМЕ ПРИ БЛАГОСЛОВ A КОГА ТРЕБА ДА НАПРАВИМЕ САМО БЛАГ ПОКЛОН
Свештенослужителите (т.е. луѓето кои преку светата тајна – Свештенство – ја добиле благодатта на Светиот Дух заради служење во Христовата црква), односно епископите и презвитерите нè осенуваат со крстен знак. Тоа осенување се нарекува благослов.
Кога презвитерот или епископот ќе нè благослови со раката, тогаш тој така ги соединува прстите, што тие ги претставуваат буквите ИС ХС, т.е. Исус Христос. Тоа значи дека преку свештените лица нè благословува Самиот наш Господ Исус Христос. И затоа благословот од свештенослужителот треба да го примаме со стравопочит.
Кога во црквата свештените лица (клирот) го благословуваат Божјиот народ (лаосот) со крст или со евангелието, со иконите или со путирот, тогаш сите се крстат и прават појасен поклон, а кога го благословуваат со свеќа, со рака или го кадат, кога ги изговараат зборовите на општиот благослов мир на сите и други, тогаш треба да се направи појасен поклон без крстен знак; тогаш не треба да ги вкрстуваме своите раце како што тоа се прави при личниот благослов, а не треба и да ги принесуваме кон устата или градите.
За да се добие личен благослов од презвитерот или епископот, потребно е крстовидно да ги поставиме рацете: десната дланка преку левата свртени нагоре, изговарајќи ги зборовите: Оче благословете! Добивајќи го благословот, ја целиваме раката која нè благословува – ја целиваме како да е невидливата рака на Самиот Христос Спасител. Како што вели светиот Јован Златоуст: не благословува човекот, туку Самиот Бог преку Неговата рака и јазик. Тоа е јасно и од зборовите на свештените лица: Бог нека благослови! Призивај го Божјиот благослов не само во важните работи и опасните потфати, туку и во сите обични работи во животот: за храната, за да ја јадеш за здравје; за секоја своја чесна работа и воопшто за секој твој добар почеток за тој да биде успешен; кога ќе одиш на пат, за да бидеш сигурен; за твоите деца, за тие да растат во вера и благочестивост; за својот имот, за тој да се умножи за твое добро и за доброто на твоите ближни.
Без Божји благослов ниедно дело не може да има успех. И затоа нашите благочестиви предци се труделе секоја работа да ја започнат со и по молитвата, примајќи го свештениот благослов.